Esztergom, Szentendre en Holloko

Time flies when you’re having fun. Dat geld zeker voor mijn tijd in Budapest. Mijn laatste reisverslag is alweer een maand geleden en ik moest opzoeken wat ik allemaal in de tussentijd heb gedaan.
Allereerst, heb ik ’s avonds met mijn huisgenoten de Gellert Hill beklommen. Een heel avontuur aangezien er geen verlichting was, maar het uitzicht over Budapest was het zeker waard.

Daarnaast heb ik Esztergom bezocht. Een stadje aan de oever van de Donau met een rijke historie. De eerste Hongaarse koning is hier geboren en het bezit de grootste kerk in Hongarije. Al moet ik zegen dat mijn interesse vooral was gewekt, doordat Eszter een gebruikelijke naam is in Hongarije, en deze plaats dus mijn naam deelt. De reis er na toe was niet te moeilijk. Echter, in het Hongaarse openbaar vervoer (bus) hebben zijn er geen moderne borden met tussenstops of een omroeper die aangeeft waar de volgende stop is, dus om op de goede plaats uit te stappen is niet altijd makkelijk. Ook is de site volledig in het Hongaars. Gelukkig zat ik naast een aardige Hongaar die mij vertelde dat we tot de laatste stop konden blijven zitten. Het stadje was niet groot maar erg mooi. De Basilica was enorm en echt prachtig. Na een uur klimmen op van die fijne ronddraaiende trappen stonden arriveerden we op de top. Een spectaculair uitzicht over de Donau over en het stadje was onze beloning. Tevens wordt dit stadje slechts door de Donau gescheiden van Slowakije. Dus zijn ook nog even over de brug naar Slowakije gelopen.

De week erop was ik helaas wat ziek. Het volgende weekend besloot ik dan ook geen grote trips te ondernemen en nog wat dingetjes in Budapest te bezichtigen. Op zaterdag bezocht ik samen met mijn huisgenootje de dierentuin. Voor mij iets wat ik meerdere keren per jaar doe (met de familie), maar voor mijn huisgenootje pas de tweede keer in haar leven. Het was niet erg indrukwekkend. Echter, de reacties van mijn huisgenootje maakten dit bezoek het zeker waard. Het leukste was dat je zelf de giraffen mocht voeren. Op zondag bezocht ik het Holocaust Memoriaal center. Lekker op mijn gemakje, er waren slecht 3 andere bezoekjes, heb ik ongeveer 4 uur doorgebracht in dit museum. In the House of Terror had ik al wel wat kennis opgedaan over Hongarije in de tweede wereldoorlog, maar dit museum gaf op een leuke interactieve manier de geschiedenis weer. Vooral de Roma vervolging was erg interessant omdat ik daar nog bijna niets vanaf wist. Gecombineerd met dit museum was een synagoge. Omdat ik nog niet in een synagoge was geweest was dit erg leuk. Vooral omdat, toen ik er in mijn eentje rondliep aan werd gesproken door de Rabbi, die ook nog eens Engels sprak, en daarmee mijn kennis over de Joodse gemeenschap in Budapest nog eens vergrootte. Verder was er een indrukwekkend monument, voor de slachtoffers.

Het weekend daarop stond in het teken van het leren voor een toets waarvan ik de uitslag nog niet heb. Echter, het paasweekend was erg leuk. Op vrijdag bezocht ik Szentendre, een ander plaatse aan de Donau oever. Dit van oorsprong Servische plaatsje is het Monmatre van Hongarije. De geplaveide straatjes, met schattige huisjes en de prachtige Donau oever maakten, het dit bezoek zeker waard.

Zaterdag ging ik samen met Kayla op weg naar Holloko waar een traditioneel paasfestival ging plaatsvinden. We hadden van te voren geen slaapplaats geregeld en wilden in een stad in de buurt overnachten. Helaas was het weer niet super. Echter, het stadje dat ook vermeld staat op de werelderfgoed lijst was prachtig. De witte vierkante huisjes met houten balkonnetjes, en de traditioneel geklede dorpelingen, voelden alsof we 50 jaar terug waren gegaan in de tijd. Op de heuveltop, die we met enige moeite beklommen stond een oud kasteel. Daarnaast was er de hele dag muziek en volksdansen. Rond 4 uur namen we de bus naar Szensceny. Het was niet zo groot als we dachten maar het was er zeker niet minder mooi door. Na 2 uurtjes rondlopen gingen we opzoek naar een hotel. Helaas gaf google maps meer hotels aan dan er daadwerkelijk waren. Degenen die er waren bleken ook nog eens vol te zijn. Natuurlijk hadden we ook nog last van de taalbarrière. Echter, de mensen zijn er niet minder vriendelijk om. Een van de hoteleigenaren belde een Engelssprekende vriend, die ons vertelde dat alle hotels in het stadje vol waren. De beste man kreeg zoveel medelijden met ons dat hij een motel in een ander stadje verderop belde of daar plaats was. Gelukkig was dat zo. Met de bus gingen we op weg naar Balassagyarmat. De buschauffeur had moeite met begrijpen waar we heen wilden met onze uitspraak, maar uiteindelijk kwam hij toen we eruit moesten zelfs naar ons toe. Balassagyarmat was een typische oude communistische stad, gekenmerkt door de vierkante flats. Het motel was op zich goed, maar hier spraken ze werkelijk geen woord Engels. Met behulp van een andere gast hadden we dan uiteindelijk onze kamer. De volgende dag gingen we opnieuw naar Holloko. Opnieuw had de buschauffeur moeite met onze uitspraak, toen ik vroeg of dit de bus naar Szecseny was, zei hij nee. Echter, toen ik het de volgende passerende bus vroeg, bracht hij ons in een noodvaart na het busstation en naar de bus die we net daarvoor hadden gevraagd of hij naar Szecseny ging. Na aanwijzen op de kaart begreep hij ons, waarna we op weg gingen naar Holloko. Deze tweede dag van het festival stond ook in het teken van het water gooien. In de traditie of minderheidsgroep die hier leeft, is het gebruikelijk dat wanneer een jongen een meisje leuk vind, hij een emmer met water over haar heen gooit. Gelukkig, kregen we als toeristen alleen een hand met water over ons heen gegooid. Daarnaast hebben we heerlijk ouderwets eieren geverfd.

Al met al was het een heel avontuur. Hopelijk zijn er nog meerdere opkomst. Na mijn semester dat eindigt op 16 mei, zal ik gaan rondreizen door zuidoost Europa. Tips zijn van harte welkom.